عشق هرجا ادب آموز تپیدن باشد

مزرع نیستی ، آرایش تخم شرریم

شوق مفت است که در راه کسی می پوییم

موج این بحر تپش بسمل سعی گهر است

اشک چندی گره دیدهٔ حیران خودیم

صید دلها نتوان کرد مگر از تسلیم

حیرت و لذت دیدار خیالی ست محال

کلفت چنین نکشد کوتهی دامن فقر

رفته ام از خود و تهمت کش آسودگی ام

پیکرم مانی صورتکدهٔ نومیدی ست

بسمل شوق مرا از اثرکوچهٔ زخم

هرقدر زین قفس وهم برآیی مفت است

چشم بندی ست بهار گل بیرنگی عشق

از دلیران جنون جرأت یأسم بیدل