همّت از گردنکشی مشکل به استغنا رسد

تا ز مستی تردماغی ، انفعال آماده باش

فطرت آفتهاکشد تا نقش بربندد درست

غافل ازکیفیت پیغام یکتایی مباش

عالمی را بی بضاعت کرد سودای شعور

راحت آبادی که وحشت بانی آثار اوست

نور شمع عزتم اما در این ظلمت سرا

همچو بوی غنچه از ضعفی که دارم در کمین

پیکرم چون شمع از ننگ زمینگیری گداخت

همنشینان زین چمن رفتند من هم بعد از این

غنچه شو بوی گل طرز کلامم نازک است

خودسری بیدل چه مقدار آبیار وهمهاست