زمانی کاش در پای حباب افتد که برخیزد

به فکر خود کسی زین شیخ و شاب افتد که برخیزد

مبادا سایه ای در آفتاب افتد که برخیزد

مگر چون شور مستی درشراب افتدکه برخیزد

مباد این خر مکرر در خلاب افتدکه برخیزد

به روی کس محال است این نقاب افتدکه برخیزد

سپند ما چرا دراضطراب افتد که برخیزد

سر ما هم به فکر آن رکاب افتد که برخیزد

چوگل هرچند این آتش در آب افتدکه برخیزد

خدایا بخت من چندان به خواب افتدکه برخیزد

غبار من دعای مستجاب افتدکه برخیزد

مگر آتش درین دیر خراب افتدکه برخیزد