قلقل این شیشه رفتار مرا مستانه کرد

از نم این برشکال آخرکمانم خانه کرد

ازتکلف موی چینی را نباید شانه کرد

تیغ ابروی بتان را سر بسر دندانه کرد

اعتماد مهر نتوان بر چراغ خانه کرد

شمع سر تا ناخن پا دعوت پروانه کرد

خوشه را یک سر غرور پختگی ها دانه کرد

آشناییهای خویشم از حیا بیگانه کرد

حلقه بر درها زدن ما را خط پیمانه کرد

عبرت این انجمن خواب مرا افسانه کرد

عشق خواهد خاک ما را گنج این ویرانه کرد