مدارکار فرمایی برانگشت است خاتم را

به رنگ لاله وگل امتزاجی نیست شبنم را

گداگر نیستی تا چندگیری نام حاتم را

چه امکان است سازدلربایی زلف پرچم را

به بیکاری نشاند التیام زخم مرهم را

چو بو از حجره های غنچه می رانند شبنم را

زنقش پا توان کردن سراغ ساغر جم را

به دامن جای گل چون زلف خوبان چیده ام خم را

همین ، اشک است اگرهست آبیاری نخل ماتم را

نفس مصروف چندین پشه دارد تخم آدم را

ز نومیدی به دوش سنگ دارم محمل رم را