همچو شمع آن سوی دامانم گریبان می برد

یک دو گامم زین شبستان با چراغان می برد

انتظار شیشه اینجا طاق نسیان می برد

از گرانی گوی ما با خویش چوگان می برد

سنبله چون پخته شد چرخش به میزان می برد

دانه را در آسیاها هیأت نان می برد

سنگ این کوه انتظار شیشه سازان می برد

شمع هم زین بزم داغ چشم گریان می برد

لیک از این غافل که پشت دست دندان می برد

چشم ما هم بعد از این راهی به کنعان می برد

گردباد اکثر خس و خار از بیابان می برد

عزم این مقصد گهر را نیز غلتان می برد

کاروان ما همین مژگان به مژگان می برد

ناله چون افسرد آتش در نیستان می برد

بی گناهی یوسف ما را به زندان می برد