به کارگاه فضولی چه خنده ها که ندارد

هزار بام تعین به یک هواکه ندارد

به ما چه می رسد آخر برای ما که ندارد

ز رنگ و بو همه دارد مگر وفاکه ندارد

نبسته پای کسی جز همین حناکه ندارد

جبین عرق ز کجا آورد حیا که ندارد

به پای عجز چه خیزد کسی عصا که ندارد

بهار دامن آن جلوه از کجا که ندارد

به گوش کس چه رساند کس آن صدا که ندارد

مگر مژه گسلد بند آن قبا که ندارد

برو که نیست درین آستان بیا که ندارد

نفس به خانهٔ آیینه نیز جا که ندارد