به دل جز غم آن قمر ندارم

کند داغ دلم همیشه تازه

قسم خورده که رخساره نپوشد

جمال بشر تویی

به پاکی سمر تویی

عزیزم

جای زن

زن در زندان

چه شد عزیزان که حال نسوان - بود بدینسان زار

وای بهارا بهارا مزن دم خدا را ز راز نهان

۲

ز حسن بشری خبر ندارد

گلی از تو شکفته تر ندارد

چنین زن به جهان ثمر ندارد

برافکن حجاب را

مپوش آفتاب را

روزم باشد چو تار مویت

خدا نماید ز دیدهٔ بد تو را نگهداری

وای که گل را زیانی نباشد ز خار و خسی