باش تا پنجهٔ ناهید زند زخمه به چنگ

خوش دلی ها رسد از شاخ هوس گوناگون

نور پاک احدی رفع کند ظلمت شرک

هرکه را تیر و کمانی بود از غمزه به کف

قهر نادان نکند آبروی علم به گور

بعد ازین دلبر بی مهر به رغم دل ما

نکند بار دگر یار، جفا از سر قهر