اندرین شهر پدید آمده مادامی چند

گشته ایام به کام دل ناکامی چند

ما چه دانیم که دشمن به گناباد چه کرد

طبس از دزد و دغل ناله و بیداد چه کرد

سر ظهر است ، دهن خشک وکسالت بسیار

ای پسر سفره بینداز که شد وقت ناهار

حالیا وقت نداریم به دیدار و سلام

وقت لاتار مغازه است بود صبر حرام

آن کراوات که من بستم با آن صافی

هرچه اصرار نمودم ز مزخرف بافی

چون فکل از ستمت سینه فگارم خانم

با نگاه تو کجا چشم به مردم دارم

من چه دانم که خراسان چه و این شور و شرش

آنکه شد محو تو، ازخویش نباشد خبرش

ای بت سنگدل ، ای خانم زیبای ملوس

تا توئی دربر من نیست مرا جای فسوس

نوبهارا! چقدر خیره و رک حرف زنی

تا به کی موی دماغ من و امثال منی