این دود سیه فام که از بام وطن خاست

وین شعله سوزان که برآمد ز چپ وراست

جان گر به لب ما رسد، از غیر ننالیم

از خویش بنالیم که جان سخن اینجاست

یک تن چو موافق شد یک دشت سپاه است

ملکی چو نفاق آورد او یکه و تنها

ماکهنه چناریم که از باد ننالیم

لیکن چه کنیم ، آتش ما در شکم ماست

اسلام گر امروز چنین زار و ضعیف است

نه جرم ز عیسی نه تعدی زکلیساست

ده سال به یک مدرسه گفتیم و شنفتیم

وامروز بدیدیم که آن جمله معماست

گوییم که بیدار شدیم ! این چه خیالست ؟

بیداری طفلی است که محتاج به لالاست

از شیمی و جغرافی و تاربخ ، نفوریم

وز قال وان قلت ، بهر مدرسه غوغاست

گویند بهار از دل و جان عاشق غربیست

ما بحث نرانیم در آن نکته که پیداست