نه جان که انباز جان ، نه خون که همرنگ خون

به یاد سالار دین ، به رغم بدخواه دون

کرد ز خون عدو دشت و دمن لاله گون

بر شد گرد سپاه بر فلک نیلگون

دلیر فرخ نژاد، امیر والا شئون

گرفته راه فرار، شکسته پای سکون

رایت بیداد و جورگشت از او سرنگون

فلاتوجه لهم دعهم فهم خاطئون

سازد این قوم را یکسره خار و زبون

فلیستجیبوا لکم ان کنتم صادقون

اختر بخت عدو زود شود واژگون

عمر عدوگشت کم فر وطن شد فزون

می نتوان با خدای دم زدن از چند و چون

ان الله معک فی ای وقت تکون