ای نگار روحانی ، خیز و پرده بالا زن

در ترانهٔ معنی دم ز سر مولا زن

کز صفای او روشن جان باده نوش امد

کان صنم که از عشاق برده عقل و هوش آمد

آن حبیب و صد معراج ، آن کلیم و صد سینا

بزم قرب را محرم ، راز غیب را دانا

خاتم وفا را لعل ، لعل راستی را کان

اوست قطبی از اقطاب ، اوست رکنی از ارکان

در غدیر خم یزدان گفت مر پیمبر را

پس پیمبر اندر دشت بر نهاد منبر را

گفت بشنوید ای قوم قول حق تعالی را

پوزش آورید از جان این ستوده مولی را

اوست کز خم لاهوت نشأهٔ صفا دارد

در جبین و جان پاک نور کبریا دارد

کی رسد به مدح او وهم مرد دانشمند

به که عجز مدح آرم از پدر سوی فرزند

پور موسی جعفر آیت اله اعظم

در تحقق ذاتش گشته خلقت عالم

عقل و وهم کی سنجند اوج کبریایش را

گر رضای حق جویی رو بجو رضایش را