ای مایهٔ عزت ای سعادت !

ماراست به تو بسی ارادات

شد خطه مغرب از تو پر نور

تا چند در این شبان دیجور

من نور سعادتم ، چه خواهی

در جمله جهان مراست شاهی

افسوس از اینکه اهل دنیا

من ظاهر و این گروه اعمی

برنوع بشر نگشته مفهوم

گویند سعادتست معدوم

در غرب ، سعادتست قوت

در شرق ، عبادت و ریاضت

نایافته زو خبر سعادت

ظاهر می گشت اگر سعادت

انوار سعادتست پنهان

در عین خوشی بود فراوان

گر خاصهٔ غرب نیستی ، هست

مشرق به مغاک تیره پا بست

یک چند ز شرق ، غرب شد خوار

وز فتنهٔ غربیان خونخوار

از سر بنهید جهل و اوهام

یکرنگ شوند و راست فرجام

شاید که درین زمانهٔ تنگ

بر شرق رسد جلال و فرهنگ