شبی را که جان در او، به رقص آید امشب است

دل از وصل در نشاط ، تن از هجر در تب است

زمان تعب گذشت ، اوان طرب رسید

دل و جان بدسگال زمحنت به لب رسید

زهی عید دلفروز، زهی جشن ارجمند

درین محفل سرور ز لب ده گلاب و قند

بسی این خجسته ماه دلاویز و دلبر است

بلی افتخار او به فرزند حیدر است

به تاریکی ضلال ، رخش نور معلن است

که باشم من از حسین ، حسین نیز از من است

به کویش امید ماست ، به سویش حساب ماست

حسین آسمان ماست ، حسین آفتاب ماست

حسین آنکه داد حق به گیتی تقدمش

خیال رخش به چرخ گذر کرد و انجمش

بریم از سر نیاز دل و جان به سوی او

که این چشمهٔ حیات بود زآب جوی او

رضا ماه روشن است ، رضا شاه بر حق است

بدو بازگشت ماست ، بلی این محقق است