مه خرداد، خرم گشت باغم

سر فارغ زمانی نانشسته

شد از فرهنگ کاری نو حوالت

کسالت بخش و سخت و رایگانی

فزوده سال پنجم بر نهائی

به یکجاگرد شد کل کمالات

به معنی متحد چون نقش دِرهم

غلط املا و بد انشاء و بد خط

جواباتی غرایب در غرایب

نیفزاید به کودک جز ملالی

سئوال خام ، خام افتد جوابش

نیندار گول و نادان ، بدسرشتند

سئوال این بود بشنو تا بدانی :

که گر هستند اندک ، بی شمارند»

به صورت پخته ، درتحقیق خام است

چه خواهد بود جز تکرار مطلب

سلامت هرکسی رانصب عین است »

فزودن ، موجب رنج و ملال است

ز تشبیهات و از اقسام آن بود

شدست از یاد، چون شرح مطول

به « وطواط » و به « شمس قیس » رازی

که باقی را چو خود سازند فاضل !

خداشان اجر بخشد، خوب کردند!

تقلب ها و الفاظ پریشان

همه جا آفتابم رهنمون بود

رهم از نیم فرسنگی زیاده

درشگه بی اثر، چون مهر یاران

برآمد دمّل و دکتر عمل کرد

مده پاسخ به دعوت های مردم

بغیر از دعوت آقای مهران

همه روزه مرا در انتظار است

ز دلسوزی تغیرکرد دکتر

کف پا نیزهرساعت بترشد

که هرجا پای لنگی هست سنگیست

کمان شد پشتم از اوراق بی پیر!

شد از سیگار حلق و معده افکار

بماند از مرگ تا من ، اندکی راه

بلای معده باری بر سر بار

مرا چون جان شیرین در برآمد

دگر از مرگ پرهیزی نمانده

مگر از جان خود سیری فلانی ؟

ولی مرگ اندرین اوقات بد نیست

ز نامردی و یا از نامرادی

وگرنه روی نامردان نبیند

که بایدکرد هر دم شکر نعمت

دو روزی بر بروت ری بخندیم

هزاران شمع خاموش ، گشت روشن

نشستیم و برون جستیم از ری

نخوابیدیم و می راندیم مرکب

به تنها میزبان از ده عدد بیش ا

فرو ماندیم یک ساعت ز رفتار

که در آتش سمندروارگشتیم

قصیل طاقتم را پاک زد سن

گهی ازپشت سر، گاه از بر رو

مرا برگردن و عارض گذارند

« اتل » از شدت گرما جدو شد

به گوش و چشم ما آمد تمامش

کباب خوبش دیدم در بر خوبش

نمک پاشیدی و کردی کبابم

برآتش نرم نرمک پخته سازد

نهد بر خوان و بگذارد برابر

نمک پاشد، کند آنگه برشته

نمکدان و تنور و بادبیزن

ز « سنسن » عصر شو تا « طاهرآباد»

دربغا یخ نی وآب خنک نی

به ابراهیم گفتم کای وفادار

که این ساعت بپیماییم این راه

ولی غافل ز خون گرم بنده

عوض کردیم جای خویشتن را

ز پهلو باد سامش ریگ پاشید

ز پشت و پیش جز داغ و شرر نی

برای چرخ ها خوبست یا خیر؟

خلیل الله با آذر دچار است

درین گرما رزبن طاقت ندارد

قناتی ، آبگیری ، بیدزاری

به زیر سایه آسودیم لختی

شکنج آبدان چون جعد دلبر

میان آب سرد افتاد از جوش

هنوز افشاندی آتش بر سر ما

ولی یخ بسته دست اندر ته جوی

بهشت استاده دوزخ رد نگشته

براهیم این زمان در وی غنوده

ولی پیدا شرار اندر هوایش

خلیل افتاده چون من روی زیلوی

سیاه و سرخ و زرد و تازه چیده

یکی چون لعل حوران بهشتی

یکی چون اشگ مهجوران حیران

فشاند آب خنک در جوی پایین

به الطاف خلیل از نار نمرود

ز کاشان تا به قمصر نازنازان

که صحرا آهنین ، باد آتشین بود

که در قمصر فزرتم گشت قمصور!

زمانی آشتی ، گاهی به کین است

گهی صلح و گهی جنگش بگیرد

به دستی نوش و دستی نیش دارد

زمانی نوشدارو می نهد پیش

شود پیروز در پایان ناورد

که عمر او کم است و صبر کمتر!