محمد صالح ، ای فرزانه فرزند

وکیل الملک ، بابت ، مرد دین بود

نبود او چون وکیلان کذائی

میان او و این جهال مردود

وکیل ملک و ملت بود بابت

مسلم شد که غمخوار بهاری

اخیراً شعرها گفتی برایم

شفایی راکه رنج روح با اوست

اگر سالی هزاران زنده باشم

حیات شاعر اندر مردن اوست

نیابم لذتی در زندگانی

به چشمم زبن رسوم احمقانه

به خود پیوسته گویم ، خوشدل از بخت :

که از شر ددان آدمی روی

وظیفه می کشیدم بسته گردن

وظیفه داشت حکم اکل جیفه

تن تنها میان عده ای دزد