دین زرتشت از خراسان کاست

گوزکانان و غور و غرشستان

بردریدند زند و استارا

بگرفتند مذهب مانی

نیمروز و عراق و ماه و مغان

چار اخشیج ا را نیازردند

آفرین ها بر ایزدان راندند

قبلهٔ خلق گشت سوی اله

در وی آذرگشسب روشن شد

در نشابور آذر برزبن

پرتو افکند آذر بهرام

شد درختی و بار آن کینه

شمن و زردهشتی و زندیق

روشی متقن و سیاسی بود

چیره شد بر دوکیش عرفانی

بود تجرید و حاصل ، ترک کار

شرق را تابع و مسخر ساخت

شد به یغمای قوم صحرایی

گه ز هیتال شد خراب و زبون

روز زرتشتیان رسید به شب

کاربرداز رهزنان فریق

ره و چه را بدو نشان دادند

یزک تازیان ز مانو یان

شده یار عرب به جستن کین

صید لشکر کشان صحرایی

جمله با خاک و خون سرشته شدند

شد ز بیداد همگنان بر باد

سوی دژخیم خود هراسان تاخت

در خراسان شکار آن مردم

ساخت پتیاره دیو تورانی

همچنان بود این نقار بجا