زندگی صرف رنج وغم نکند

یکسر مو زکیف کم نکند

خدمت خلق یک قلم نکند

تکیه برتوبه وقسم نکند

برخود وعشق خود ستم نکند

پیش کس پشت خویش خم نکند

مرد دانا ز خدعه رم نکند

اعتنائی به مدح و ذم نکند

گرگ دلسوزی از غنم نکند

جزیکی نازنین صنم نکند

تا توان گفت لا، نعم نکند

جز به مه طلعتان کرم نکند

نه رفاقت که یاد هم نکند

نم شود هرکسی که نم نکند

قصهٔ او به سمع شاه رسید

بیدرنگش به محبس افکندند

نیمه جان ، نیمه کور و نیمه چلاق

پس به دیوانسرای حرب کشید

کرد آن محکمه محاکمه اش

اختر هستیش نکرد غروب

بعدازآن حبس شدسه سال تمام

گشت جویا ز جفت آواره

آید آنجا ز بهر دیدارش

بهر او نانی آرد و آبی

خانه را از نگار خالی دید

کرد پرسش از این در و آن در

بهر بیچاره سر شکست آورد

وان حکایات نامرتب را

وین چنین نزد خویش فتوی داد

کاهل ازکارها معاف بود

یا ندادند رخصت رفتن

ساخت با نان وآش قصرقجر