زی تو آید، ای شهنشاه بلند

هدیه ها آرد برت با نامه ای

من درین کارم تو هم برکار باش

تا مگرآن شوی ناخوش روی من

آب دریا ناگوار از زهر اوست

زندگانی شد ز برف و یخ وبال

خصم هرمزد است و خود اهریمن است

خورد از بیداد، کیومرث راد

موریانه ، و اژدر و مار بزرگ

پشه و مور و مگس ، کرم عفن

در جهان پتیاره ها آورد او

وز ازل با روشنایی دشمن است

همدمش دیو فریب و آز و کین

خواب و سستی روز و شب انباز او

حکمت و استادی و دیگر سنن

انتظامات و حقوق بیشمار

تا جوانان را ز محنت پیر کرد

عجب و کبر و کشورآرایی و زور

خصم بی آزاری و افتادگی است

عاشق هوش و دها و رندی است

علم طراری و قلاشی از اوست

وین ورق همواره اندر دست اوست

شد ز زهرش بوستان هاتان سراب

راغ ها گشت از دمش زیر و زبر

با ملایک داشتندی همسری

فقر و آسایش به ما همراه بود

غافل از آزادی و کید و ریا

دل تهی از حرص و غم های دگر

خط و شعر و منطق و علم الجمال

شد به علم عشق بازی منتهی

نیمروزان شد از او تاری چو گور

کوه ها از برف و یخ چون سنگ ساخت

خوبش را در چشم مردان افکنید

در پیام و لابه اش کرد اوستاد

بر تو دل بربسته ام از راه دور

جملگی بر سیرت اهریمنند

صاحب مکر و فریب و چاره است

و این چنین پاسخ فرستی پیش من