مدرسهٔ پهلوی احداث کن

خوانده خط پهلوی از نقش سنگ

کرده ز بر مردم دانا همه

جانب خواندن همه را راه نی

زنده کند عهد شه غزنوی

با ادبا لطف و مروت کند

هم به سخن عنصری ثانی ام

لیک ز خود وصف ، پسندیده نیست

گشته ام آوارهٔ حب الوطن

نه ز پی ثروت و منصب شدم

نابغه ای قد بنماید علم

رشتهٔ افکار بگیرد به دست

دور نماید کجی وکاستی

شاد کند ملت بیچاره را

اجرا فرماید بی واهمه

غیبت و تکفیر و خطا و خلاف

پشت هم اندازی و هوچی کری

فخر نماید وطن از نام او

دورهٔ آسایش ملت شود

تازه کند کشورکاوس را

تاکه شود امن و امان کشورش

دورهٔ پر شعشعهٔ نوبهار

داده ام این مژدهٔ فیروز را

جمع نگشتند از اشباه تو

با یک شمشیر برون آمدی

بود نگهدار دل شیر تو

بود خدا و خردت رهنمون

ربزه خور صیدگه شهریار

لخت به مانندهٔ شیر علم

پنجه به هرگوشه درانداختند

هریکی آزرده ز یک جانور

دور فتادیم ز دردگاه تو

هرکه ز دیده رود از دل رود

تهمت آن بر سر احقر زدند

عفو تو را جستم و اقبال خود

کرده ام ای شاه ، ز من درگذر

شد کلهم دستخوش دیگران

از سگ و از گربه کتک می خورم

رفت و به ترشیز به جایم نشست

آن به عدالت زده در شهر بوق

سخت برآورد ز جانم دمار

طرفه کلاهی که ندیده است شاه

هشت کله را به سرمن به زور

گشت نهان راه پس و پیش من

شه نکند یاد من خون جگر

نوبت الواط گذر می رسد

نعش کش وگورکن و مرده شوی

مرده وزو مانده سه طفل صغیر

آنچه بود لایق شاهان کند

با شعرا و خطبا می کنند

دست برآریم به سوی اله

بر سخنان دری آبدار

راستی از خصلت پیغمبر است

راست شو و هرچه دلت خواست گوی