شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
فقرۀ ۱۰۵
ملک الشعرای بهار
ملک الشعرای بهار( ارمغان بهار )
98

فقرۀ ۱۰۵

به استوانی و استواری دین کوشش کن چه مهمترین خرسندی دانایی ( است ) و بزرگتر از آن امید به مینو است .
بدین کوش و پیوسته خرسند باش
به دانش درختی برومند باش
چو دانا بود مرد امّیدوار
به مینو گراید سرانجام کار
که دانا که دارد امید، آن بهست
ز دانای نومید، نادان بهست