شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
فقرۀ ۹
ملک الشعرای بهار
ملک الشعرای بهار( ارمغان بهار )
107

فقرۀ ۹

باستان ( آغاز و همواره ) و همه گاه امید بر یزدان دار و دوست آن گیر که ترا سودمندتر بود.
امیدت به دادار دارنده بند
گزین دوستی کت بود سودمند