106
فقرۀ ۱۵۳
مردم دوستی از بنیک منشی ( یعنی هواداری اصول ) و خوب خیمی ( یعنی خوش خویی ) از خوب ایواژی (آراستگی ) بتوان دانست .
قسمت اخیر را طور دیگر هم می توان معنی کرد: خوش اخلاقی مردم را از خوش سخنی و آهنگ گفتار (آواز) شان می توان دانست .
سر خوی ها، مردمان دوستی است
نگر تا خداوند این خوی کیست
کسی کش منش ره به بنیاد داشت
بن و بیخ کار جهان یاد داشت
جهان است پیشش یکی خانه ای
نبیند در آن خانه بیگانه ای
همه مردمان بستگان ویند
زن و مرد پیوستگان ویند
بجوید دلش مهر برنا و پیر
که از مهر پیوند نبود گریز
به خوی خوش مردم و رازشان
توان راه بردن از آوازشان