ایرجا! رفتی و اشعار تو ماند

چون کند قافله کوچ از صحرا

بار بستی تو ز سرمنزل من

چون کبوتربچهٔ پروازی

اوج بگرفتی و بال افشاندی

تن زار تو فروخفت به خاک

جامه پوشید سیه در غم تو

شجر فضل و ادب بی بر شد

دفتر از هجر تو بی شیرازه است

رفت در مرگ تو قدرت ز خیال

اندر آهنگ دگر پویه نماند

بی تو رفت از غزلیات فروغ

بی تو رندی و نظربازی مرد

اندر آن باغ که بر شاخهٔ گل

زیر سر کن ز ره مهر و وفا