زین بلا وارهان مرا، یارب!

جانم آمد در این مغاک به لب

شده ام از خدای مرگ طلب

ای دریغا متاع فضل و ادب

که شد آماجگاه رنج و تعب

عمر در راه مسلک و مذهب

روز عیشم سیه نموده چو شب

پاسخ پنج بچهٔ مکتب ؟

پادشا هم نموده است غضب

چیستم ؟ کاتبی بهار لقب

درد باید کشید و گرم و کرب ؟

چون به دیوار، درشده مثقب

شام، ممنوع ریت کوکب

پاره ای ز آسمان به روز و به شب

جز سر تیر و جز دم عقرب

داوری کردنی است سخت عجب