بیا تا جهان را به هم برزنیم

بجز شک نیفزود از این درس و بحث

ره هفت دوزخ به پی بسپریم

زمان و مکان را قلم درکشیم

از این ظلمت بی کران بگذریم

مگر وارهیم از غم نیک و بد

چو بادام از این پوستهای زمخت

درآییم از این در به نیروی عشق

از این طرز بیهوده یکسو شویم

قدم بر بساط مجدد نهیم

ز زندان تقلید بیرون جهیم

از این بی بها علم و بی مایه خلق