لاله خونین کفن از خاک سر آورده برون

نیست این لالهٔ نوخیز، که از سینه خاک

رمزی از نقش قتالست که نقاش سپهر

یاکه در صحنهٔ گیتی ز نشان های حریق

منکسف ماه و براو هالهٔ خونبار محیط

دل ماتمزدهٔ مادر زاریست که مرگ

شعلهٔ واقعه گوییست که از روی تلال

دست خونین زمین است که از بهر دعا

آتشین آه فرو مردهٔ مدفون شده است

پاره های کفن و سوخته های جگرست

عشق مدفون شده و آرزوی خاک شده است

پاره ها زآهن سرخست که در خاور دور

بس که خون درشکم خاک فشرده است بهم

راست گو که زبان های وطن خواهانست

یا ظفرنامچهٔ لشگر سرخست که دهر

یا به تقلید شهیدان ره آزادی

یاکه بر لوح وطن خامهٔ خونبار بهار