چون شمع ز سر تا پا می سوزم و می سازم *

گه زشت وگهی زیبا می سوزم و می سازم

لیکن من از استغنا می سوزم و می سازم

دایم چو گل رعنا، می سوزم و می سازم

در مجمر از آن تنها، می سوزم و می سازم

من ز ابلهی آنها می سوزم و می سازم

زپن هر دو چراغ آسا می سوزم و می سازم

مردانه و پابرجا می سوزم و می سازم

پوشیده و ناپیدا می سوزم و می سازم

چه خامش و چه گویا می سوزم و می سازم

من ای پسر از آبا می سوزم و می سازم

من ز آدم و از حوا می سوزم و می سازم

تا پا نکشم ز این جا می سوزم و می سازم

در دامگه اعضا می سوزم و می سازم

پیوسته رها کن تا می سوزم و می سازم

با چشم و دل بینا می سوزم و می سازم

وز حسرت استشفا می سوزم و می سازم

سختست غمم اما می سوزم و می سازم