شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۵۸
ملک الشعرای بهار
ملک الشعرای بهار( غزلیات )
135

شمارهٔ ۵۸

خوبروبان یار را در عین یاری می کشند
دوستداران را به جرم دوستداری می کشند
مرغ وحشی چون نمی افتد به دست کودکان
مرغ دستاموزرا با زجر وخواری می کشند
شاهدان دیرجوش از دوستان باوفا
زود سیر آیند و ایشان را به زاری می کشند
دوستان خاص را مانند مرغ خانگی
درعروسی وعزا بررسم جاری می کشند
سر شبانان فی المثل گوسالهٔ پا بسته را
در قبال جستن گاو فراری می کشند
تا مگر ازکید بدخواهان دمی ایمن شوند
نیکخواهان را ز فرط خام کاری می کشند
بهر قربان بر سر راه حسودان دو رو
غمگساران را به جای غمسگاری می کشند
چون وزبر و پیل و رخ ازکار افتادند و شاه
ماند بی اصحاب با یک زخم کاری می کشند
تجربت ها کرده ایم ازکار دولت ها « بهار»
گر نکشتی اختیاری ، اضطراری می کشند