گل مقصود نچید آن که چو من خوار نشد

یوسف مصر نشد آن که به بازار وجود

همره نوح نشد، همسر داود نگشت

از رهش پای مکش دامنش از دست منه

صنما پرده ز رخ برکش و بر قلب فکن

چهره بگشای و ز چشم بد اغیار مترس

در پس پردهٔ ناموس نهان شو زیرا

زن که با حسن خداداده نیاموخت هنر

دیو پتیاره بود گرچه بود نیکوروی

عفت دختر دوشیزه نهالی است بهار