حشر با خلق بلی رحمت و رنج آرد بار

ترک صحبت کن و در خانه نشین صوفی وار

هم نگوید به تو چیزی که نپرسی ناچار

ور خمش باشی خاموش نشیند به کنار

هرچه زو پرسی پاسخ دهدت در هر کار

نه خبر پرسد و نی کشف نماید اسرار

تا تو بیداری او نیز بماند بیدار

نه تعارف ، نه تکلف ، نه تحفظ ، نه وقار

هم به گلزار بود تا تو اندرگلزار

مونس روز غم تست و انیس شب تار

هست عذرشکه بهٔک دل نسزد عشق دویار

کیمیاوی و رباضی ، فلکی و معمار

حاسب و کاتب و خطاط و سپاهی و سوار

که بود اهل گل و اهل مل و اهل شکار

عرض و طول و جهت و مردم هر شهر و دیار

ور ز اشعار بپرسی بسراید اشعار

بر تو تکرار کند گر تو بخواهی صد بار

پهلوی و گرگ و مصری و خط مسمار

ز آریایی و ز سامی و ز حامی و تتار

این چنین یار کتابست ازو دست مدار

بشنو از من به کس او را به امانت مسپار

دیگری خواه ز بازار و به جایش بگذار

که بهار است و کتابست و کتابست و بهار

ای که با خلقی محشوربه لیل وبه نهار