به مجمع فضلا باز شد مراورا مشت

عصیر تازه که نابرده زحمت چرخشت

ز بیست ساله ی ... نادرست حرف درشت

که گوژ گشت ز اندوه حادثاتم پشت

که تابناک ترند از دلایل زردشت

مرا به دست چو انگشتری است در انگشت

من و رشید و دگر خلق را نباید کشت