آدمیزادهٔ دانا به نصیحت برخاست

که به آیین شرف رأی فروشی نه رواست

که وطنخواه خردمند هوادار شماست

نه وکیل است که غارتگر سیم و زر ماست

کز پی بیع و شری هرکس و ناکس را جاست

جز ستمکاری ازو هیچ نمی باید خواست

تا که منفک شود از هم بد و خوب و کج و راست

میل من با ادبا و شعرا و خطباست

به بیان و به بنان و به هنر بیهمتاست

او فقیر است ولیکن صفتش استغناست

در رفاقت همه دیدیم که بی روی و ریاست

اندرین ملک چنین مرد فداکار کجاست

تاکنون هم به هواداری او پا برجاست

همچنین ثابت و با او به سرعهد و وفاست

لاجرم در همه احوال به یاد رفقاست

گفت خوبست ولی دیدهٔ او نابیناست

گفت گویند که لنگست و قیامش به عصاست

که ز سفلیس همانا به تنش استر خاست

گنجه هایش همگی پر ز کتاب اعلاست

جعبه ها دارد و هر جعبه پر از شمش طلاست

صله هایی که گرفتست بر این حال گواست

گفت گویند سخن های فلان بی پر و پاست

که فلان سخت طرفدار عمامه است و عباست

متعصب به فلان طرز کلاهست و قباست

گفت آقای فلان با همه کس در دعواست

که فلان در بر خاصان و عوامان رسواست

گفت رفتار فلان با رفقا جان فرساست

زشترو شخصی گفتا که فلان نازیباست

گفت آقای فلان صحبت وی رنج افزاست

که شبان روزان چاقوی فلان خون پالاست

گفت در رشوه خوری حیف که او بی پرواست

در تجدد ره افراط بپیماید راست

پادو و پشت هم انداز و پر از مکر و دهاست

کج نشینیم و بگوییم درین مجلس راست

جمع اضداد محالست و خلافست و خطاست

وین حقیقت ز سخن های مخالف پیداست

گفتهٔ سعدی شیراز بر این حال گواست

دیوت اندر نظر افرشته وش و حور لقاست

یوسف اندر نظرت زشت رخ و نازبباست