شمارهٔ ۱۰۷ - در وقعهٔ مهاجرت آزادی خوآهان به قم و شکستن دست بهار

فعل در راستی گواهم بس

راست گفتم همین گناهم بس

گفتم از راستی بزرگ شوم

در جهان این یک اشتباهم بس

ترک سرکرده ام به راه وطن

دست در آستین گواهم بس

متن