دارد سرهنگ شهریار محمد

ما و محمد دو دوستار قدیمیم

آرد جان و نثار شاه نماید

شاه به وی اعتمادکامل دارد

چون او یک رند کهنه کار ندیدم

هست به خط و روال خوبش درپن شهر

نغز حدیثی بگویمش که پس از من

منکر گشتند مکیان ، چو در آن شهر

رفت ز مکه سوی مدینه و آورد

کرد بسی جنگ و کشته گشت بسی خلق

عاقبت الامر تاخت بر سر مکه

چون که به زنهارش آمدند حریفان

کین کشی و انتقام کار ضعیف است

سابقه ننهاد بهرشان پس تسلیم

نیز نه پاپوش دوخت نه کلکی کرد

باری اندر مثل مناقشتی نیست

بنده قسم خورده ام به دوستی شاه

شاهد رفتار این دو سال اخیرم

باز چرا بر سرم کلاه گذارند

گر کلهم بی لبه است گو بشمارد

ور نشدستم مرید احمد و محمود

غیر شه پهلوی و غیر تمرتاش

زمزمهٔ این دو روزه چیست ، اگر نیست

مدعی بنده کیست تا به جوابش

مردهٔ چل ساله را به او بنمایم

بود کس ار مدعی بغیر « سهیلی »

الغرض ای مشفق قدیمی بنده

در حق من بدگمان مباش به مولا

وآنچه تو دیدی ز قابلیت اعصاب

پیری و آلودگیم عنین کرده است