وز فریدون و قباد اندرزها دارد به یاد

پیشهٔ ایران چنین بود از زمان پیشداد

هدیه ای عالی ز سوی پارسی زادان راد

زان حکیم پاک اصل و شاعر دهقان نژاد

روز عید مهرگان ، جشن فریدون و قباد

*

ای به هر فن در سخن چون مرد یک فن اوستاد

رفته بود از ترک و تازی هستی ایران به باد

عالمی آباد کردی خانه ات آباد باد

هر هنرمندی به عصر خویش محروم اوفتاد

روح بدخواه تو در سرپنجهٔ جهل و عناد

آن شه ار بیداد فرمود این شهنشه داد داد

نصب تندیس تو را در این مکان بازو گشاد

خاطر ناشاد ایرانی شد از روی تو شاد

پس بر تندیس فردوسی به تعظیم ایستاد

دوستانش کامیاب و دشمنانش نامراد

فرّ یزدانی در او باقی الی یوم المعاد