انگلیسا در جهان بیچاره و رسوا شوی

چشم پوشی با دل صد پاره از سودان و مصر

باکلاه بام خورده با لباس مندرس

بگذری از لالی و بیرون شوی از هفت کل

چون که یاد آری ز پالایشگه نفت عراق

چون بهٔاد آری ز آبادان وکشتی های نفت

چون کنی یاد از عراق و ساحل اروندرود

در غم خرماستان بصره وکوت وکویت

سود نابرده هنوز از پنبه زاران عراق

حاصل ملک فلسطین را نخورده چون یهود

بگذری فرعون وش ازتخت وتاج ملک مصر

کوه طارق را سپاری با خداوندان خویش

از عدن بگریزی و بندی نظر از حضر موت

بگذری از ماوراء اردن و ملک حجاز

خطهٔ بحرین را سازی به ایران مسترد

راه بحر احمر و عمان ببندد بر تو خصم

چون به نومیدی گذر گیری تو از « بن اسپرانس »

دشمن آید از قفایت چون سحاب مرگبار

قلعهٔ ستوار سنگاپور راگیری حصار

و آخر از بیم هجوم و انتقال اهل هند

عشق بلع نفت خوزستان و موصل را به گور

بگذری از ایرلند و سرکشی ز اسکاتلند

ای که گفتی هست مرز ما کنار رود رن

طعمهٔ خود فرض کردی جمله موجودات را

اختلاف افکندی و کردی حکومت بر جهان

بودی اندر عقل و دانایی و بینائی مثل

از حیل کالیوه و شیدا نمودی شرق را

خوردی و بردی تو افریقا و مصر و هند را

ساختی از نادرستی کار مردان بزرگ

هرکجا دیدی جوانمردی وطن خواه و غیور

با فریب و خدعه کشتی صاحبان هند را

برکف هرجا برو مردم کشی ، در شرق و غرب

هند و افغان را تهی کردی ز مردان فکور

مانع بسط تمدن گشتی اندر ملک شرق

هرکجاگنجی نهان ، یا ثروتی دیدی عیان

عهدها کردی و پیمان ها به شاهان قجر

چون زمان جنگ پیش آمد کشیدی پای پس

عهد بستی بی طرف مانی تو در کار هرات

چون به پاس قول و عهدت جانب افغان شدیم

مدت یک قرن شد تا تو درین ملک ضعیف

گه کنی تحریک و از پای افکنی میرکبیر

گاه در افکندن شوستر شوی همدست روس

آتش جنگ عمومی را نمایی شعله ور