چند با یار مجازی عشق بازی ؟ !

ای ندانسته حقیقی از مجازی ؟

خفته مار است این چه گیریدش به بازی ؟

عشق بازی را بباید پاکبازی

عشق محمودی است نی حسن ایازی

هر خم ابروی محرابی نمازی

سرنگونی بینی ازگردن فرازی

کاید از ناسوتیانت بی نیازی

تا نشیبی را ندانی از فرازی

نز بت نوشادی و ترک طرازی

چون کنم با هر تذرو وکبک بازی

دفتر نیرنگ و درس حیله سازی

آنچه گفتند اندر آن کفتار تازی

عیب خود بیند گه دیبا طرازی

چون کند با حملهٔ مردان غازی

صعوه را اندیشهٔ چنگال بازی