چون نگین دانی جدا از حلقهٔ انگشتری

سر زدند انجم ز سطح گنبد نیلوفری

با کمرهای مرصع ، با قباهای زری

پاره پاره جسته در نیلی پرند ششتری

دیبهی زربفت زیر شعری خاکستری

همچو مجموعی گهر، پیش بساط گوهری

گیرد اندر دست و بگمارد به چشم مشتری

حیف باشد گر برین آفاق و انفس ننگری

خود تو مردم شو کزین آفاق و انفس بگذری

هان و هان تا خود نپنداری مرآن را سرسری

اینهمه اختر که بینی بر سپهر چنبری

با همه زورآزمایی ، با همه پهناوری

کرده یزدان مان پدید از راه ذره پروری

هست و هر یک کرده ذرات دگر را پیکری

فسحتی کان هست بین ما و مهر خاوری

زان مهین پیکر که هم جزوی است زین صنعتگری

چند ازین نخو ت فروشی چند از این مستکبری

ای سراسر شوخ چشمی ای همه خیره سری

گر بدانستی توانی دعوی نیک اختری

مشعله زان شعله شد سرگرم آذرگستری

وان حرارت کرد در کالای کیهان اخگری

هم در اول دور، سرها خیره ماند از داوری

همچو آتشپارگان در دکهٔ آهنگری

وان دگر بهرام و آن یک تیر و آن یک مشتری

همچو تیغی پرگهر در دست مرد لشگری

نیز گرد آیند و هم بپراکنند از ساحری

عشق پیدا کن وگر پیدا نکردی خون گری