مر مرا افکند از چشم وزیر راستین

دشمنم بدرود در دم آنچه کشتم در سنین

تا که گیتی این چنین بودست بودست این چنین

کانچنان حیلت نباشد هیچگه با متقین

کاتش تیز حسد سوزد حسودان را یقین

آتش کید حسودم در دل و جان و جبین

در میان دوزخم وان قوم در خلد برین

کاین ندانست آدم و دانست ابلیس لعین

من ندانم حیلت و نیرنگ ازین رویم غمین

*

مر مرا یار تو می خواندند و می راندند کین

یار بدخواهان شدم این غث و آن دیگر سمین