بیا تا جهان را بهم برزنیم

بجز شک نیفزود از این درس و بحث

ره هفت دوزخ به پی بسپریم

زمان و مکان را قلم درکشیم

از این ظلمت بیکران بگذریم

مگر وارهیم از غم نیک و بد

چو بادام ازین پوست های زمخت

درآییم از این در به نیروی عشق

از این طرز بیهوده یکسو شدیم

قدم بر بساط مجدد نهیم

به یکتا تن خویش بی دستیار

ز زندان تقلید بیرون جهیم

از این بی بها علم و بی مایه خلق