جلوه گر شد شب دوشین چو مه عید صیام

یعنی ای باده کشان باده حلال است حلال

مه من نیز پی رؤیت فرخنده هلال

تا همی ابروی او دیدم من با مه نو

شد او بیهده جوبای هلالی ز سپهر

تا بدیدیم سپس با دل خرم مه نو

ای دو یاقوت روان تو مرا قوت روان

زانکه من بوسهٔ سی روزه ز تو خواهانم

همچو طاوس بپا خیز و بریز از دل بط

داد دل بستان از باده درین فرخ عید

باده بگسار و به جای شکر و نقل بخوان