به پیش این در و برگرد آن بلند نخیل

فراخنایی ، مانند محشر از تهویل

ببسته راه شد آمد، به عابران سبیل

بگرد برشده نخلی مهیب و زشت و ط ویل

و یا بسان زدوده سنان عزراییل

بمانده سرد به مانند راهبان علیل

نبود پیل ، ولی یشک داشت همچون پیل

زرافه نی و به گردن بر، از زرافه مثیل

تنی ز گرسنگی چون میان شیر، هزیل

بر او بخوانند آیات دوزخ از تنزیل

نوشته اندکه « هذا لمن اساء قلیل »

سطبر بندی ابریشمین و زفت و فتیل

به خصم خواندند آیات مرگ با تعجیل

به پای دار در استاد، بسته دست و ذلیل

نخست کرد سر چوب دار را تقبیل

به شادمانی ارواح بی گناه قتیل

تو گفتی آنکه دمیدند صور اسرافیل

وثوق دولت و دین صدرکامکار جلیل