چون غرهٔ افق ز شفق شد شقیق رنگ

شب را ز روی ، پرده برافتاد و رخ نهفت

خورشید رخ نهفت و برآمد هلال عید

چون تازه بادرنگی سر زده ز شاخ

گفتی یکی نهنگ نهان شد در آب و ماند

یا همچو جنگجویی کز بیم جنگیان

یا جسته رنگ از کف صیاد با شتاب

یا خادمی نهاده دویتی ز زر ناب

بخ بخ به مرکبی که بدیدم به درگهت

در دشت همچنان که به دشت اندرون گوزن

اندام او به نرمی چون دیبهٔ طراز

پیش از خدنگ ، بر سر آماج گه رسد