کشور جمشید و افریدون خرابست ای ملک

مسکنت بیدار و آسایش به خوابست ای ملک

تاکی این تیغ مبارک در قرابست ای ملک

زانکه شاهی و جوانی دیریابست ای ملک

خاطر ما زین سبب در التهابست ای ملک

شه پرستان را از آن درگه جوابست ای ملک

دل گر از این آرزو جوشد، مصابست ای ملک

وانکه باید دور بودن در جنابست ای ملک

دشمنان را این نخستین فتح بابست ای ملک

کش دورویه ، سود افزون از حسابست ای ملک

پادشاهی رشته ای پرپیچ و تابست ای ملک

سر نپیچدکس گرت رای عتابست ای ملک