ای خوش آن ساعت که آید پیک جانان بی خبر

ای خوش آن ساعت که جام بی خودی ازدست دو ست

تا خبر شد جانم از اسرار پنهان وجود

در نهاد آدم خاکی خدا داندکه چیست

اهرمن از سجدهٔ انسان خاکی سرکشید

غرق حرمانیم و در سر نقش پنداری که یار

مدعی دیدار خواهد بلهوس بوس و کنار

کی برد فیض شهادت کشته ای کز قتلگاه

می رسد فضل شهادت رادمردی راکه هست

در ره آداب رفتن هست شرط احتیاط

ای بسا زاهدکه دیوش در درون دل مقیم

وی بسا آلوده دامان کز تجلی های عشق

تا خبر داری ز خود، فرمانبری را کار بند

راز قرآن را ز صاحبخانه جویا شو که هست

آنکه از قرآن همان الفاظ تازی خواند و بس

ما در آتشخانه دیدیم آیت الله نور

جاهلان مغرور سعی خوش و لطفش کارساز

این جهان جای توقف نیست خوشبخت آنکه او

نیست یک جو ایمنی در قرب درگاه ملوک

گر بهار آگه شد از قصد رقیبان دور نیست