بردمیده ز ایزدی گلزار

در خزان است چون به گاه بهار

برسرش سروهای خوش رفتار

وین خوداز آب پست گردد و زار

می نخوابد که خود بود بیدار

هم براین سرو برنشسته هزار

عندلیبان شوند نغمه نگار

در بهار و خزان و لیل و نهار

برنشیند چکاو و بلبل و سار

جز بگفت محمد مختار

رسته بینی همه فزون ز هزار

می نیاید فزون تر از دو به بار

هیچ کس بر به سرو و بید و چنار

رسته اما نه کش کنی دیدار

نور در دیدهٔ اولی الابصار

بار او لطف پاک ایزد بار

نیک برخوان و نام او ( به من آر)

رنج بایدکه تا بریش به کار!

در به گرمابه ای روان او بار

سست بنیان چو وعدهٔ دلدار

گر نداری تو قول من ستوار

سهل وآسان به معنی وگفتار

نه گرانسنگ و مغلق و دشوار