معرفت حاصل کن ای جان پدر

هر که عارف شد خدای خویش را

هر که او عارف نشد او زنده نیست

هر که او را معرفت حاصل نشد

نفس خود را چون شناسی با هوا

عارف آن باشد که باشد حق شناس

هست عارف را بدل مهر و وفا

هر که او را معرفت بخشد خدای

نزد عارف نیست دنیا را خطر

معرفت فانی شدن در وی بود

عارف از دنیا و عقبی فارغست

همت عارف لقای حق بود

با چه ماند این جهان گویم جواب

چون شود از خواب بیدار ای عزیز

همچنین چون زندهٔ افتاد و مرد

هر کرا بودست کردار نکو

این جهان را چون زنی دان خوب روی

مرد را می پرورد اندر کنار

چون بباید خفته شویش ناگهان

بر تو بادا ای عزیز پر هنر