189
در مناجات
پادشاها جرم ما را در گذار
ما گنه کاریم و تو آمرزگار
تو نکوکاری و ما بد کرده ایم
جرم بی پایان و بیحد کرده ایم
سالها در فسق و عصیان گشته ایم
آخر از کرده پشیمان گشته ایم
روز و شب اندر معاصی بوده ایم
غافل از یؤخذ نواصی بوده ایم
دایما در بند عصیان بوده ایم
هم قرین نفس و شیطان بوده ایم
بی گنه نگذشته بر ما ساعتی
با حضور دل نکرده طاعتی
بر درآمد بندهٔ بگریخته
آب روی خود بعصیان ریخته
مغفرت دارد امید از لطف تو
زانکه خود فرمودهٔ لاتقنطوا
بحر الطاف تو بی پایان بود
ناامید از رحمتت شیطان بود
نفس و شیطان زد کریما راه من
رحمتت باشد شفاعت خواه من
چشم دارم کز گنه پاکم کنی
پیش از آن کاندر جهان خاکم کنی
اندر آن دم کز بدن جانم بری
از جهان با نور ایمانم بری